DEN HAAG – Het moderne kind mag dan een valhelm op het hoofd hebben, een beeldscherm voor zijn neus en rubber tegels onder de voeten, bij Scouting draait het nog onverminderd om modder, vuur en avontuur.
En dat levert het land nog geld op ook, zo suggereert een rapport dat gisteren is gepresenteerd aan het Sociaal en Cultureel Planbureau (CPB). Scoutingdirecteur Jan G. Koehoorn wil het document, waarin is becijferd dat Scouting voor 160 miljoen euro bijdraagt aan de maatschappij, de komende tijd ‘natuurlijk flink gaan uitventen’.
De organisatie is van plan om fors meer leden gaan werven, ook onder moeilijker bereikbare groepen – zoals allochtonen. ,,In dat laatste zal veel moeite gaan zitten.” Het rapport laat zien dat er maar vier procent allochtonen meedoen. Kinderen uit minimagezinnen ontbreken vrijwel totaal.
Discipline
Scouting heeft een licht krimpend bestand, maar nog altijd 87 duizend leden, en 25 duizend vrijwilligers. De afgelopen jaren is er veel veranderd. Het aantal gemengde groepen groeide, de uniformen zijn aangepast. Sommige groepen hanteren nog het systeem met ‘rangen’ en bijbehorende strepen, bij andere is dat naar de achtergrond verdwenen.
Koehoorn, zelf nooit jeugdlid geweest maar wel met een politieachtergrond, trad dit jaar aan bij de organisatie met het beeld dat het ‘nog wel een beetje militair zou zijn’. ,,Niets van dat alles. Er bleek een prettig soort orde te heersen, maar geen kadaverdiscipline.” Scouting biedt net als vroeger structuur, zegt ook woordvoerster Yvonne Snelders. ,,Maar de nadruk ligt minder op regels en meer op waarden en nomen, zoals respect voor met elkaar.”
Smartphone
De essentie is nog steeds het spelen in de natuur, hoewel daar behalve kaart en kompas ook gps en smartphone voor worden gebruikt.
Snelders: ,,Een van de kinderen kreeg de vraag wat ze het leukste vond. Vuurtje stoken en brood bakken, was het antwoord. Dat is ook magisch. Heel veel gevaren zijn tegenwoordig verdwenen, maar bij scouting mag je nog vies worden. Je leert hout hakken en vuur stoken, je voelt het brooddeeg onder je nagels zitten. Die ervaring is net zo belangrijk als met je smartphone een speurtocht door het bos lopen. Tijdens een van de kampen was het verhaal dat het bestek was gestolen. De kinderen moesten hun bloemkool, aardappelen en vlaflip met de handen eten. Dingen doen die thuis niet mogen, dat vonden ze feest. Zonder je ouders iets nieuws proberen, daar gaat het om, maar dat alles wel binnen een veilige omgeving.”
Speurtochten in het donker, droppings, kamperen in de sneeuw, abseilen vanaf het clubgebouw – dit soort activiteiten vormen dus nog steeds de kern. ,,Dat blijft gewoon”, zegt Inge van der Steeg uit Soest. ,,De leiding vindt die dingen zelf ook geweldig.”
Koehoorn: ,,Twee maanden gelden was ik bij de waterscouts, die gingen gewoon zeilen bij windkracht vijf. De meeste ouders zouden hun kinderen niet het water op sturen. Ik belde nog in mijn naïviteit nog of het wel doorging. Maar ze zeiden: kom op, daar kunnen ze wel tegen. Iedereen had een zwemvest om en wachtboten lagen klaar. De kinderen vonden het enorm spannend. De grens opzoeken op een veilige manier, dat is Scouting.”
‘Waarde Scouting 160 miljoen’
Een betere lichamelijke en mentale gezondheid; preventie van overgewicht, roken, depressie en crimineel gedrag; lagere schooluitval, betere kansen op de arbeidsmarkt. Het rapport waarin bureau Steward Redqueen de ‘meerwaarde’ van Scouting vaststelt op 160 miljoen euro, is een optelsom van ‘maatschappelijke kostenbesparingen, gerelateerde werkgelegenheid en toegevoegde waarde’.
Hoe hard de onderzoeksresultaten zijn en hoe hoog het gehalte nattevingerwerk, daarover valt te twisten. Onderzoeker Wouter Schepens geeft toe dat de waarde van de vereniging niet tot drie cijfers achter de komma is te becijferen. ,,Het gaat om de orde van grootte.”
Bron: Noord Hollands Dagblad